“Door dit gesprek is een zaadje ontkiemd”

Bij Magda voelde ik me al snel op mijn gemak. In dit soort trajecten een pre, lijkt mij. Ik merkte wel dat zij uit een ander universum komt dan ik. Haar verkennende, divergerende blik in combinatie met mijn doelgerichte verlangen naar snelle resultaten gaf een leuke gespreksdynamiek. Of, liever gezegd: Mijn ogen werden zodoende al een beetje geopend.

Wat me in de aanpak van Magda meteen opviel, is dat zij nadrukkelijk aangeeft dat je zelf de regie moet nemen. Alle valse hoop dat een ander het voor mij gaat oplossen, een van mijn zeer succesvolle basishoudingen, werd daarmee direct de grond ingeboord. Het zou een sturingsprogramma worden waarbij ik leidinggeef aan mezelf en Magda met een open geest kanttekeningen plaatste, ideeën aan de hand zou doen en vragen stelde. Althans, zo stelde ik het me voor.

Gelukkig gaf Magda wél handvatten: drie stappen – wie ben ik, financiën en communicatie –die ik achter elkaar moest zetten. Kijk, dat past dan meteen in mijn straatje. Minder vond ik de mogelijkheid om samen in een groepje (leergang) naar onze voorlanden te reizen. Maar misschien moet ik me hier over angstweerstand heen zetten.

Ons gesprek heeft inmiddels al geleid tot een ontkiemd zaadje dat tot een mooie boom kan opgroeien in mijn voorland. Met enige bravoure heb ik vroeger altijd gezegd dat ik liever een derderangs fictieschrijver was dan een top bedrijfsjournalist/pr-adviseur.

Ik ga nu niet vertellen dat ik die topper ben, noch dat het manuscript van mijn eerste roman al klaarligt. Nee, ik heb zelfs nog geen letter op papier gezet. Maar mijn gedachten cirkelen wel over bepaalde onderwerpen waarover ik een verhaal zou kunnen schrijven. Dat levert al direct een zekere opluchting, ontspanning en onbezorgdheid op. Een goed humeur zelfs, voor zover ik dat al niet had. Nu oppassen dat ik me niet rond blijf wentelen in deze euforiepoel. Ik ben dan ook benieuwd naar de volgende stap, waarin ik uiteraard weer de regie moet nemen.

Paul (62 jaar), journalist