Na een fijne loopbaan in het voortgezet onderwijs, waarbij ik leerlingen, studenten en docenten begeleidde naar een volgende stap in hun ontwikkeling, heb ik enige tijd voor het bereiken van de AOW-leeftijd, mijn bakens verzet naar Voorland. 

Dat wat ik graag doe, goed kan en in mijn ogen bijdraagt aan geluk, bouw ik met Voorland uit naar andere doelgroepen. Van zestienjarigen naar zestigjarigen. 

De filosofie neem ik mee uit de onderwijspraktijk. Een speelse vorm van communicatie, die als vanzelf helpt om uit te zoomen, en met een frisse blik te kijken naar ons zelf en naar onze plaats in de wereld.

De fase van ontwikkeling van zestigjarigen wil ik uit ‘de schaduw’ halen door er een podium aan te geven. Het soort aandacht wat Voorland beoogt lijkt in onze samenleving afwezig. Er zijn wel vormen waarin mensen zich kunnen voorbereiden op het pensioen. De aard van dit type ‘hulp bij pensionering’ komt volgens mij niet tegemoet aan de werkelijke behoefte van zestigers. Bij mij staat niet de vraag centraal hoe bouw je af en neem je afscheid, maar hoe word je ouder én ontwikkel je verder?

Door mijn baan in het onderwijs op te zeggen en ‘voor mijzelf te beginnen’, maakte ik een stap die ook gevolgen heeft voor mijn omgeving. Ik ervaar hoe belangrijk daarbij de positieve aansporing is van partner, kinderen, vrienden en collega’s.